"Nic, co się stało pod sklepieniem niebiosów
Bez Twojej woli się nie stało..."
Drodzy Parafianie!
Nowy Tomyśl w przeszłości zamieszkiwała głownie ludność wyznania ewangelickiego, co było skutkiem tzw. osadnictwa olęderskiego - ruchu kolonizacyjneg, trwającego w Wielkopolsce w XVII i XVIII wieku.
Wraz z upływem czasu w mieście osiedlali się również katolicy, pośród których przeważali Polacy. Niestety, w odróżnieniu od ewangelików, nie mieli swojej świątyni, a na nabożeństwa udawali się do odległego o 8 km Wytomyśla, gdzie znajdował się kościół będący siedzibą katolickiej parafii.
Wybitny, óczesny mieszkaniec Nowego Tomyśla, Wojciech Bartecki /1855-1919/, prawnik, znany był ze swojej prospołecznej i patriotycznej działalności na rzecz miasta i powiatu. W trudnych czasch zaboru pruskiego doprowadził do budowy kościoła katolickiego w Nowym Tomyślu, a wspierali go w tym wszyscy wierni, którzy ofiarowali się by pokryć koszty. Działkę o pow. 30 arów przekazali Walentyna i Walenty Kupczykowie.
Wznoszenie kościła wg projektu budowniczego Hausenfeldera rozpoczęto w 1894 roku, a ukończono w następnym, odprawiając w nim 15 sierpnia pierwsze nabożeństwo. Konsekracja świątyni nastąpiła 3 marca 1896 roku.
Przełowmowym w dziejach naszego kościoła okazał się rok 1924, bo 1 kwietnia stał się siedzibą samodzielnej, rzymskokatolickiej parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy.
Rok później, w 1925 roku, kościół powiększono o frontowe przęsło oraz przebudowano wieżę, łącząc ją nawą boczną z zakrystią.
W architekturze kościoła przeważają formy romanizujące, czyli tzw. styl okrągłego łuku. Wieża kryta jest hełmem namiotowym zwieńczonym ośmioboczną wieżyczką na sygnaturkę. Ołtarz główny jest dziełem dwóch artystów - Zygmunta Gromadzińskiego i Romana Czeskiego. Pierwszy z nich to twórca metaloplastyki ze scenami z życia Patronki Kościła, dziełem drugiego są wyrzeźbone w drewnie pędy winorośli.
Proboszcz
ks. kan. A. Grabański
Źródła:
1. P. Anders "Nowy Tomyśl"
2. "Nowotomyski szlak turystyczno-historyczny"